Ağaç

hep
bir çam
ağacı gibi bir
şiir yazmaktı hayali.
Yaprakları ince ve yeşil,
gövdesi uzun ve kahverengi.
Kökleri derin. Kışları solmasın,
yazları hiç kurumasın, hep yemyeşil
ve rakamları olsun, aşağı dogru, çokça
gövdesi boyunca uzasın
bir
iki
üç
dört
beş
altı
büyüsün
hep büyüsün

Yaş

Yaş yaşanmışlıkları anlatmaz. Duvardaki asılı saatte, dakikaların izini göremezsin, takvimde günlerin lekesi yoktur. Göz çok şey görmüştür ama eski manzaralardan renkler taşımaz. Sahilde dalgaların izi, rüzgarda denizin tuzu, kumlarda yosun kokusu yoktur. Yaş yaşanmışlıkları anlatmaz, isimler hep yalan söyler, renkler aldatır.

Farklılıklar birbirini tamamlamıyor, farklılıklar birbirini götürüyor. Farklılığımız fakirliğimiz. Aynılığınız zenginliğiniz, gurur sebebiniz.

Yanlızım, bir başıma. Akıl ve kalp taşıyorum. Düşünüyorum, hissediyorum, görüyorum, acı çekiyorum. Tırnaklarımın altı kendi derilerimle dolu. İlkel insan içgüdüsüyle acıları derilerime resmediyorum. Tırnaklanmış bedenim, tek servetim, tek mülküm. Işık için çıldıran kelebekler gibi, özledim huzuru. Doğ ey güneş, doğ ve erit buzdan adamı.